Mutsuzluğu Ben Seçtim

Gene gecelerden bir gece, beynimin bana oynadigi yuzlerce oyundan bir tanesi. Umuda hasret gidecegimi, mutsuz Yasadigim muddetce hic bir seyden korkmayan ben, bu gece ilk defa kaderimden korkuyorum. Sevgiliye kavusamamaktan, hasretten, umutlarin yok olusundan, yiten sevgiden, yalanlardan, dostluklardan, yagan yagmurdan, disarida kopan simseklerden her seyden korkuyorum,
Umutsuzluktan ölecegimi hissediyorum. Artik butun duygulara hissiz kalan vucudum duyarsiz, canim bile acimiyor, duygularim yitmis gibi, ben benden bi haber dolasiyorum. Duygularima hukmedemiyen beynimle devamli bir mucadele halindeyim.
Sen kazanmalisin diyor mantigim, unutmalisin.. dunler gibi bitmeli her sey. Hatiralar silinmeli beyninden. Sen tukenmeden, bitirmelisin geçmişi Gunlerimi ve gecelerimi hep seni dusunmeye adadim, sana, seni yazmakla ve sana tapinmakla gecirdim her saniyemi. Ya verdigin acilar onlarsa zevkim oldu, hasretinin vucudumu saran yoklugu yasam gucum oldu, o nefesimi kesen atesini ise bir turlu sonduremedim, yandi, kavruldu bedenim sessizce.
Biliyorum bir daha donmeyeceksin, gittigin yollar donulesi degil, belki ruyalarda bile kavusamiyacagiz, olsun ne fark ederki, biraktigin hasretlerinle yasamayi ogrenirim bende, butun gidenlere, terkedenlere, ayrilanlara inat beklemeyi.. sensizligin nobetlerinde inadina beklemeyi.
Adini sayiklamayi yildizsiz gecelerde, sabahi zor gecelerde, sana bir gun bir yerde kavusacagimi umarak beklemeyi.
Seni unutmayi, gozlerimdeki hayalini silmeyi, yuregimdeki yanan bu sonsuz atesi sondurmeyi ne kadar isterdim.Yasam sensiz de yasanabilirdi oysa.. sensiziligi ben secmedim belki ama ...